Instrumentarium

Najstarsze, średniowieczne liry korbowe o nazwie „organistrum”, były instrumentami dużymi, na których grało jednocześnie dwóch muzyków.
Wykorzystywano je w kościołach, skąd zostały wyparte przez organy w XIII wieku. Zmieniły wtedy swoją budowę, stając się instrumentem o wiele mniejszym, przenośnym, stąd ich duża popularność u wędrownych bardów i muzykantów.
W Rzeczypospolitej lira korbowa swój szczyt popularności osiągnęła w wieku XVII. Szczególnie długo (do połowy XX wieku) używali tego instrumentu dziadowie i muzycy ukraińskich cechów lirnickich.

Kapela gra na:

• Lirze korbowej rekonstruowanej przez Aleksandra Łosia na podstawie XIX liry białoruskiej.
• Lirze korbowej wykonanej przez rzemieślnika z cechu lirnickiego w Kijowie.

Kapele wiejskie w całej Polsce używały różnego typu basów. Instrument pełnił rolę rytmiczną, niekoniecznie harmoniczną. Basy posiadały jedną, dwie, trzy bądź cztery struny, grało się smyczkiem.
Z muzyki wiejskiej wyparte zostały w XX w przez harmonie i akordeony.
Rekonstruowane basy kaliskie, na których gramy są trzystrunowe. Unikalnym rozwiązaniem technicznym jest to, że (jak w niektórych instrumentach średniowiecznych) podstawek jest jednocześnie duszą instrumentu.

Skrzypce to podstawowy instrument używany w tanecznej muzyce wiejskiej.
W ludowej praktyce wykonawczej dźwięk skrzypiec daleko różni się od brzmienia znanego z muzyki klasycznej. Wiąże się to z innym sposobem trzymania instrumentu zwanym „z garści”, posługiwaniem się strojem nietemperowanym, graniem w tonacjach umożliwiających akompaniament pustych strun, używaniem dwudźwięków takich jak oktawy, kwarty, kwinty, tercjie, sporadyczym używaniem techniki wibrato.

Dawniej gra na bębnie była umiejętnością niemal tak powszechną jak umiejętność tańca; często muzykantom akompaniowali na tym instrumencie uczestnicy zabawy.

Kapela gra na dwóch rodzajach bębnów:

• Obręczowy z brzękadłami – mały bębenek używany do dziś przede wszystkim w centralnej i wschodniej Polsce. Gra się na nim drewniana pałką.
• Baraban – bęben duży o głębokim donośnym dźwięku, z naciągiem obustronnym, brzmienie dodatkowo wzbogaca metalowy talerz, bądź trójkąt. Gra się na nim oburącz.